Παθήσεις
Αυχενικό σύνδρομο
Το αυχενικό σύνδρομο δεν αποτελεί μία συγκεκριμένη πάθηση. Όταν γίνεται λόγος για σύνδρομο, αναφερόμαστε σε ένα άθροισμα παθολογικών ευρημάτων, τα οποία όλα μαζί συνιστούν μία παθολογία, την οποία αποκαλούμε σύνδρομο.
Αυτό το σύνδρομο είναι είτε τραυματικής ή μη τραυματικής αιτιολογίας και τα συμπτώματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο αναλόγως με την αιτία πρόκλησής του. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την σκυφτή θέση πάνω από τα κινητά, καθώς και η καθιστική εργασία, αποτελούν σίγουρα παράγοντα επιβάρυνσης.
Οσφυαλγία
Οσφύς και άλγος. Η λέξη οσφυαλγία υποδηλώνει απλώς πόνο στην περιοχή της οσφύος, δηλαδή στη μέση. Οι αιτίες ποικίλουν και διαγιγνώσκονται κάθε φορά από εμάς, ή τον εκάστοτε επαγγελματία υγείας.
Η Οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης δέχεται καθημερινά φορτία από δραστηριότητες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή από στατικές διαδικασίες, όπως κάποιο καθιστικό επάγγελμα, ή εκτεταμένη ορθοστασία. Τα αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου είναι αλλαγές στη δομή της σπονδυλικής στήλης και ο εκφυλισμός των αρθρικών επιφανειών των σπονδύλων.
Ενδεικτικές παθήσεις τέτοιου είδους αλλοιώσεων είναι η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα και η δισκοπάθεια όπως περιγράφονται παρακάτω.
Σύνδρομα στάσης
Όταν αναφερόμαστε σε σύνδρομα στάσης εννοούμε κινητικές συνήθειες τις οποίες έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητά μας και κατά κάποιον τρόπο βλάπτουν το σώμα μας. Μία κακή θέση διαβάσματος, ή μία κακή θέση στον υπολογιστή είναι από τις πιο συνηθισμένες κινητικές συμπεριφορές που οδηγούν σε σύνδρομο στάσης.
Σπονδυλόλυση – Σπονδυλολίσθηση
Η Σπονδυλόλυση είναι μία κατάσταση πρότερη της σπονδυλολίσθησης. Πρόκειται είτε για συμπιεστικό κάταγμα στις ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, ή για τραυματισμό των εκτεινόντων μυών της σπονδυλικής στήλης που βρίσκονται μεταξύ των σπονδύλων.
Όταν η σπονδυλόλυση έχει εγκατασταθεί για αρκετό καιρό και δεν έχει αντιμετωπιστεί, με την επιδείνωσή της, μπορεί να μετατραπεί σε σπονδυλολίσθηση.
Κάθε φορά που μιλάμε για σπονδυλολίσθηση, εννοούμε τη μετατόπιση (συνήθως προς τα εμπρός) του υπερκείμενου σπονδύλου ή και ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης πάνω από αυτόν, σε σχέση με τον υποκείμενο σπόνδυλο.
Πρόκειται για μια αρκετά επώδυνη παθολογία με συνύπαρξη διαφόρων συμπτωμάτων, η οποία χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης με συνδυασμό πολλών παραγόντων και ειδικοτήτων υγείας.
Σπαστικό Ραιβόκρανο
Γνωστό και ως ψύξη, το ραιβόκρανο (ή σπαστικό ραιβόκρανο) είναι μία παρατεταμένης διάρκειας σύσπαση των μυών του αυχένα που ακινητοποιεί το κεφάλι σε μία συγκεκριμένη θέση. Η σύσπαση αυτή προκαλείται κυρίως ως αντίδραση του σώματος σε επαναλαμβανόμενη καταπόνηση, χωρίς αυτό να αποτελεί τη μοναδική αιτία πρόκλησης.
Τα καλά νέα είναι ότι το πρόβλημα της πάθησης αυτής λύνεται πολύ εύκολα με τη φυσικοθεραπεία και η ανακούφιση είναι άμεση.
Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μια φλεγμονώδης πάθηση της σπονδυλικής στήλης, η οποία είναι πιθανό με την πάροδο του χρόνου να προκαλέσει σύντηξη σε συγκεκριμένα σπονδυλικά επίπεδα με αποτέλεσμα να εκμηδενίσει την κινητικότητά τους.
Η πάθηση μπορεί να επηρεάσει δευτερογενώς την αναπνοή εάν επηρεάσει τις αρθρώσεις των πλευρών. Επηρεάζει συχνότερα άνδρες παρά γυναίκες και ξεκινά από την πρώιμη ενήλικη ζωή. Ο στόχος της αποκατάστασης είναι η αποτροπή της εξέλιξης της νόσου και η επιδίωξη μίας κατά το δυνατόν ανώδυνης καθημερινότητας.
Σκολίωση – Λόρδωση – Κύφωση
Ως σκολίωση ορίζεται μια πολύπλοκη τρισδιάστατη στροφική παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης και του κορμού, η οποία εμφανίζεται σε υγιή άτομα, και μπορεί να εξελιχθεί σε σχέση με αρκετούς παράγοντες κατά την διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου της ανάπτυξης του παιδιού ή αργότερα στην ζωή του.
Η λόρδωση και η κύφωση αποτελούν φυσιολογικές κυρτώσεις της σπονδυλικής στήλης, οι οποίες όμως αν αυξηθούν σε έναν βαθμό πέραν του φυσιολογικού, μπορεί να προκαλέσουν δευτερογενείς δυσλειτουργίες.
Παρόλα αυτά, η θεραπευτική προσέγγιση από φυσικοθεραπευτικής πλευράς είναι συνήθως συμπτωματική και στοχεύει στην υιοθέτηση μίας κινητικής συμπεριφοράς, η οποία θα αναιρεί τις επιπτώσεις των παραπάνω αποκλίσεων.
Δισκοπάθεια
Η Δισκοπάθεια είναι ένας όρος “ομπρέλα”, που περιλαμβάνει διάφορες παθήσεις των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι είναι μία λειτουργική δομή που βρίσκεται μεταξύ δύο σπονδύλων σε κάθε σπονδυλικό επίπεδο της σπονδυλικής στήλης. Ο ρόλος τους είναι να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της σπονδυλικής στήλης από άποψη μηχανικής.
Οι βλάβες που μπορεί να προκληθούν στους μεσοσπονδύλιους δίσκους είναι διαφόρων ειδών και αιτιολογίας, όπως κήλη, πρόπτωση, ρωγμώδεις ρήξεις, προβολή, αφυδάτωση και άλλες. Με τη σωστή καθοδήγηση από εμάς και τη διόρθωση της κινητικής σας συμπεριφοράς, οι δισκοπάθειες μπορούν να αντιμετωπιστούν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό.
Ασβεστοποιός τενοντοπάθεια
Η ασβεστοποιός τενοντοπάθεια είναι το αποτέλεσμα μίας χρονίως υποτροπιάζουσας τενοντοπάθειας στον καταφυτικό τένοντα του υπερακανθίου μυός.
Υπάρχουν αποτελεσματικές επιλογές θεραπείας με στόχο την αναλγησία και τη λειτουργική αποκατάσταση και η πρόγνωση της θεραπείας για τη συγκεκριμένη πάθηση είναι συνήθως αρκετά καλή.
Κακώσεις στροφικού πετάλου
Το πέταλο των στροφέων μυών του ώμου είναι μία ομάδα μικρών μυών που εκφύονται από την ωμοπλάτη και καταφύονται στο βραχιόνιο οστό. Ο ρόλος τους είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένος και αφορά στην παροχή σταθερότητας στην άρθρωση του ώμου, τόσο σε στατικές δραστηριότητες, όσο και σε εκείνες που περιέχουν κίνηση.
Η σταθερότητα αυτή στον ώμο, δυστυχώς δεν είναι εύκολη υπόθεση, συνεπώς, είναι πολύ συχνό να ταλαιπωρούμε τους μύες αυτούς περισσότερο από όσο αντέχουν, με αποτέλεσμα να είναι αρκετά επιρρεπείς σε τραυματισμούς, τενοντίτιδες ή ρήξεις (1ου, 2ου και 3ου βαθμού).
Αστάθειες
Η αστάθεια στην άρθρωση του ώμου, είναι αρκετά συχνό φαινόμενο και μπορεί να υπάρχει χωρίς να εμποδίζει τις καθημερινές κινήσεις.
Για να αποκατασταθεί η σταθερότητα στις κινήσεις ενός ασταθή ώμου, απαιτείται μεγαλύτερη μυϊκή ενεργοποίηση σε σχέση με έναν φυσιολογικό ώμο. Έτσι, οι μύες υπερλειτουργούν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ευαισθησία τους σε τραυματισμούς και φλεγμονές.
Με την εκμάθηση σωστής στάσης σώματος και την ενδυνάμωση συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων, το πρόβλημα λύνεται τελείως.
Εξαρθρήματα
Τα εξαρθρήματα χωρίζονται σε επαναλαμβανόμενα (χρόνια φάση) και σε άμεσο τραυματισμό (οξεία φάση). Τα κύρια συμπτώματα και στις δύο περιπτώσεις είναι η αστάθεια, ο πόνος και η μειωμένη λειτουργικότητα.
Ή αποκατάσταση είναι πολυπαραγοντική και διαφέρει σε κάθε περίπτωση. Η θεραπεία σε προχωρημένες περιπτώσεις εξαρθρημάτων περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους ακινητοποίησης της άρθρωσης του ώμου (1 με 2 μήνες) είτε με χειρουργική επέμβαση, ή χωρίς.
Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι η αποκατάσταση της ορθής λειτουργίας του ώμου μετά από αυτές τις εκτεταμένες περιόδους ακινητοποίησης.
Δυσκίνηση ωμοπλάτης
Η ωμοπλάτη αρθρώνεται με το βραχιόνιο οστό και μαζί σχηματίζουν την άρθρωση του ώμου, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με την κλείδα. Η περιοχή αυτή του σώματος, μαζί με όλους τους μύες που δρουν πάνω της ονομάζεται ωμική ζώνη.
Η κίνηση της άρθρωσης του ώμου συνδυάζει την κίνηση της ωμοπλάτης πάνω στον θώρακα και του βραχιονίου οστού πάνω στην ωμοπλάτη. Ο συνδυασμός των κινήσεων όλων των παραπάνω τμημάτων του σώματος ονομάζεται ωμοβραχιόνιος ρυθμός και συνήθως έχει μία συγκεκριμένη και πολύ ευαίσθητη αρμονία.
Στην περίπτωση που αλλοιώνονται οι ισορροπίες και διαταράσσεται η αρμονία του ωμοβραχιόνιου ρυθμού, δημιουργείται αυτή η κατάσταση που ονομάζουμε δυσκίνηση ωμοπλάτης, και η οποία μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένα προβλήματα στον ώμο και στον αυχένα αν εγκατασταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Παγωμένος ώμος ή Συμφυτική θυλακίτιδα
Ο παγωμένος ώμος μπορεί να προκληθεί κατά την επούλωση ενός τραυματισμού στην άρθρωση του ώμου, αλλά μπορεί να είναι και ιδιοπαθής, να μην έχει δηλαδή ξεκάθαρη αιτία πρόκλησης.
Τα κύρια συμπτώματα είναι ένας κύκλος πόνου και δυσκαμψίας, όπου το ένα επιδεινώνει το άλλο. Συνήθως έχει μία αυτόματη πορεία επιδείνωσης και έπειτα ύφεσης. Η δυσκαμψία σε αρχικά στάδια εντοπίζεται κυρίως στις κινήσεις άρσης του μέλους πάνω από τις 90ο. Αυτό συμβαίνει γιατί ελαττώνεται η ελαστικότητα του αρθρικού θύλακα στο κάτω μέρος της άρθρωσης, ο οποίος εν συνεχεία δεν μπορεί να διαταθεί επαρκώς (ή ανώδυνα) για να επιτρέψει στο μέλος να ανυψωθεί.
Η φυσικοθεραπεία βοηθά πολύ αποτελεσματικά στην ανώδυνη πάροδο αυτής της πορείας, ή ακόμα και στην εξ’ ολοκλήρου αποφυγή της επιδείνωσης εξ’ αρχής.
Επικονδυλίτιδα
Πρόκειται για μία τενοντίτιδα στους τένοντες των μυών που κινούν τον καρπό, οι οποίοι εκφύονται από την έξω και έσω περιοχή του αγκώνα.
Η επιμήκης δομή των μυών του καρπού καθιστά τους τένοντές τους ευάλωτους σε δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες και δυνατές κινήσεις του καρπού.
Η επικονδυλίτιδα στον έξω επικόνδυλο ονομάζεται «ο αγκώνας του τενίστα» ενώ στον έσω «ο αγκώνας του γκόλφερ». Όπως οι περισσότερες τενοντίτιδες, αντιμετωπίζεται πολύ αποτελεσματικά με φυσικοθεραπεία.
Μετατραυματική δυσκαμψία
Σε κάθε περιοχή του σώματος μετά από έναν τραυματισμό είναι πιθανό, τόσο κατά τη διάρκεια της επούλωσης, όσο και μετά την πάροδό της, να επέλθει δυσκαμψία.
Ιδιαιτέρως στην περιοχή του αγκώνα η δυσκαμψία αυτή είναι έντονα ενοχλητική, γιατί τα έλυτρα που περιβάλλουν τους μύες χάνουν την ολισθηρότητά τους, με αποτέλεσμα να περιορίζουν το εύρος τόσο του αγκώνα, όσο και του καρπού˙ αρθρώσεων που είναι πλέον απαραίτητες σε όλες σχεδόν τις καθημερινές δραστηριότητες.
Ωλένια Νευρίτιδα
Η ωλένια νευρίτιδα είναι μία φλεγμονή που εγκαθίσταται (συνήθως με πολύ αργό ρυθμό) στην έσω περιοχή του αγκώνα, απ’ όπου διέρχεται το ωλένιο νεύρο.
Το σύνηθες και κυριότερο σύμπτωμα είναι μούδιασμα από την έσω περιοχή του αγκώνα, στην έσω επιφάνεια του πήχη, την έσω επιφάνεια του καρπού, τον παράμεσο και το μικρό δάκτυλο. Σε πιο οξείες περιπτώσεις, μπορεί σε αυτές τις περιοχές να συνυπάρχει και πόνος.
Είναι πιθανό να συμβεί σε ανθρώπους με πολύωρη εργασία σε υπολογιστή, επαγγελματίες οδηγούς, και άλλα επαγγέλματα που απαιτούν κίνηση στον αγκώνα με σταθερό τον καρπό, ή αντιστρόφως, κίνηση στον καρπό με σταθερό τον αγκώνα.
Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα οφείλεται στην παγίδευση του μέσου νεύρου κατά τη διέλευσή του από μία συνδεσμική δομή του καρπού που ονομάζεται καρπιαίος σωλήνας. Τα κύρια συμπτώματα είναι μούδιασμα και καυσαλγία στα λειτουργικά δάχτυλα του χεριού (αντίχειρας δείκτης και μέσος).
Η αποκατάσταση των συμπτωμάτων μπορεί να επιτευχθεί με κινητοποίηση νευρικού ιστού, νευροτροποποίηση και εξειδικευμένο ασκησιολόγιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις η πρόγνωση είναι καλή και η φυσικοθεραπεία αρκεί για να θεραπευτεί ο ασθενής χωρίς χειρουργική αντιμετώπιση.
Τενοντίτιδα
Με τον όρο τενοντίτιδα (ή τενοντοπάθεια) περιγράφουμε την πάθηση (φλεγμονώδη ή μη) κάποιου τένοντα, η οποία κυμαίνεται από οξύ στάδιο έως χρόνιο ερεθισμό του τένοντα.
Η τενοντίτιδα μπορεί να εμφανιστεί, με θορυβώδη συμπτώματα (στην οξεία φάση), όπως πόνος και περιορισμός της κίνησης. Συχνότερα την συναντάμε στους τένοντες του αγκώνα και του καρπού και πιο συγκεκριμένα στους τένοντες: κοινό εκτείνοντα τα δάχτυλα, εκτείνων τον καρπό και τένοντες του αντίχειρα (πάθηση «De Quervain»).
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει τις μικρές αρθρώσεις όπως είναι ο καρπός και τα δάχτυλα. Είναι πάθηση με κληρονομικό χαρακτήρα, και εμφανίζεται από μικρές έως και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο πρωινός πόνος και η δυσκαμψία. Ο στόχος στην αποκατάσταση είναι η μείωση των συμπτωμάτων και η αύξηση της καθημερινής λειτουργικής δραστηριότητας.
Αλγοδυστροφία
Πρόκειται για μία επιπλοκή κατά τη διάρκεια της επούλωσης ενός τραυματισμού ή χειρουργείου πού εμφανίζεται κυρίως μετά από πολυήμερη ακινητοποίηση τόσο στο άνω όσο και στο κάτω άκρο.
Συνήθεις περιοχές που προσβάλλονται είναι η περιοχή του πήχη ή/και της κνήμης. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του λεπτού γυαλιστερού και ερυθρού δέρματος. Το άκρο που πάσχει είναι οιδηματώδες, και παρουσιάζεται έντονος πόνος τόσο σε κίνηση όσο και σε ακινησία.
Οστεοαρθρίτιδα
Η οστεοαρθρίτιδα ισχίου είναι μια εκφυλιστική νόσος στην οποία, με την πάροδο του χρόνου, αλλοιώνεται ο αρθρικός χόνδρος, χάνει τη λεία και ομαλή υφή του και μειώνεται σε πάχος. Στα αρχικά στάδια εκφύλισης, ελαττώνεται η ολισθηρότητα μεταξύ των αρθρικών επιφανειών, ενώ σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις υπάρχει τριβή μεταξύ των οστικών επιφανειών, που καθιστά την κίνηση δύσκολη και επώδυνη.
Η οστεοαρθρίτιδα έχει αργή εξέλιξη και τόσο ο πόνος, όσο και η δυσκαμψία επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου. Η φυσικοθεραπεία πέραν της ανακούφισης των συμπτωμάτων, θα σας βοηθήσει να δυναμώσετε τους μύες του ισχίου με κατάλληλο τρόπο ώστε ο πόνος και η δυσκαμψία να μειωθούν και να παραμείνουν χαμηλά για πολύ καιρό.
Επίσης, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση, ή, σίγουρα να παραταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τροχαντηρίτιδα
Η τροχαντηρίτιδα είναι μία εξαιρετικά επίπονη, χρόνια φλεγμονή, η οποία εμφανίζεται στην περιοχή του ισχίου και επηρεάζει τον τροχαντήρα του μηρού και του θύλακα που τον περιβάλλει.
Παρατηρείται συνήθως σε γυναίκες ηλικίας 40 με 60 ετών ή σε αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα που απαιτούν γρήγορο τρέξιμο (π.χ. δρομείς ή ποδοσφαιριστές).
Ο στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η άρση της αιτίας που καταπονεί την περιοχή και διατηρεί την φλεγμονή ενεργή. Με την κατάλληλη διερεύνηση, τη σωστή διαχείριση και την στοχευμένη ενδυνάμωση, αυτό είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί.
Οστεοαρθρίτιδα
Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο κοινή μορφή αρθρίτιδας στο γόνατο. Πρόκειται για μια χρόνια, εκφυλιστικού τύπου πάθηση που εμφανίζεται κυρίως σε άτομα άνω των 50 ετών.
Στην οστεοαρθρίτιδα, ο χόνδρος των επιφανειών του γόνατος φθείρεται σταδιακά. Καθώς ο χόνδρος αποδομείται, τα οστά αρχίζουν να έρχονται σε μια επώδυνη επαφή μεταξύ τους. Η διαδικασία αυτή συνοδεύεται από σκλήρυνση των οστικών επιφανειών κάτω από τον χόνδρο, ανάπτυξη νέου οστού και χόνδρου στις παρυφές της άρθρωσης (οστεόφυτα) καθώς και από ίνωση του αρθρικού θυλάκου.
Η φυσικοθεραπεία στην περίπτωση αυτή μπορεί να ανακουφίσει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, αλλά εάν η εκφύλιση είναι πολύ εκτεταμένη, η χειρουργική οδός συνδυασμένη με μία καλή φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση είναι πολύ πιο αποτελεσματική.
Τενοντίτιδα επιγονατιδικού συνδέσμου
Η τενοντίτιδα του επιγονατιδικού συνδέσμου μαζί με το σύνδρομο τριβής λαγονοκνημιαίας ταινίας είναι οι πιο συχνές μορφές τενοντίτιδας που συναντάμε σε αθλητές, επίσης δρομείς και ποδηλάτες.
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα ο πόνος την επόμενη μέρα από αυτή που πραγματοποιήθηκε η άσκηση ή προπόνηση. Η αποκατάσταση είναι καλό να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατόν, αναχαιτίζοντας με αυτόν τον τρόπο έναν ανεπιθύμητο κύκλο υποτροπών που ενδέχεται να ενεργοποιηθεί.
Χονδροπάθεια επιγονατίδας
Η χονδροπάθεια επιγονατίδας είναι δυνατό να προκύψει από έντονη καταπόνηση, από τραυματισμό, ή μετά από εξασθένηση του τετρακέφαλου με αποτέλεσμα την διατάραξη της τροχιοδρόμησής της μέσα στην η μηριαία τροχιλία. Συμβαίνει συχνότερα σε γυναίκες, παρά σε άνδρες και σε ηλικίες μεταξύ των 15 και 40 ετών.
Η θεραπεία στοχεύει στην άρση του παράγοντα καταπόνησης και στην στοχευμένη μυϊκή ενδυνάμωση με στόχο την αποκατάσταση της μηχανικής του γόνατος.
Κακώσεις (Κάταγμα, Διάστρεμμα)
Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής είναι οξύς τραυματισμός και συμβαίνει όταν το πόδι “γυρίσει”, δηλαδή κινηθεί σε βαθμό πέραν των φυσιολογικών ορίων της κίνησης. Με την κίνηση αυτή τραυματίζεται κάποιος από τους τρεις συνδέσμους που συγκρατούν τα οστά του ταρσού (αστραγάλου).
Ανάλογα με τη δύναμη της κάκωσης και το βαθμό της διάτασης δύναται να τραυματιστεί ένας ή και περισσότεροι εκ των τριών συνδέσμων, οι οποίοι μπορεί απλά να διαταθούν έως και να υποστούν πλήρη ρήξη. Ο ρόλος των συνδέσμων είναι να σταθεροποιούν τις αρθρώσεις περιορίζοντας την κίνησή τους σε φυσιολογικά όρια. Η θεραπευτική προσέγγιση για το διάστρεμμα ποδοκνημικής μπορεί να είναι χειρουργική ή συντηρητική και αυτό εξαρτάται από την σοβαρότητα του τραυματισμού.
Το κάταγμα (κοινώς «σπάσιμο») στην περιοχή της ποδοκνημικής (αστραγάλου) αφορά τα περιφερικά άκρα της κνήμης και της περόνης και κυμαίνεται αναλόγως με το βαθμό της κάκωσης σε μερική, ή πλήρη ρήξη ενός εκ των δύο, ή και των δύο οστών ταυτοχρόνως.
Δύο σημαντικές αποφύσεις που βοηθούν στην κατηγοριοποίηση των καταγμάτων ποδοκνημικής είναι το έσω σφυρό στην κνήμη και το έξω σφυρό στην περόνη. Η κατηγοριοποίηση αυτή βοηθά πολύ στην σχεδίαση ενός προγράμματος αποκατάστασης, έτσι ώστε να επουλωθούν κατά τον βέλτιστο τρόπο οι ιστοί και να αποκατασταθεί πλήρως η λειτουργικότητα του μέλους.
Από άποψη βαρύτητας του τραυματισμού, ένα κάταγμα ποδοκνημικής μπορεί να κυμαίνεται από λιγότερο σοβαρό, όπως ένα αποσπαστικό κάταγμα, έως και βαριά κάκωση, όπως ένα συντριπτικό κάταγμα ή κατάγματα Pilon. Η ταχύτητα της αποκατάστασης, αλλά και ο συνολικός χρόνος θεραπείας στα κατάγματα ποδοκνημικής εξαρτάται από την σοβαρότητα του τραυματισμού.
Πελματιαία απονευρωσίτιδα
Η πελματιαία απονεύρωση είναι μια πυκνή ινώδης ταινία συνδετικού ιστού και μοιάζει με τένοντα που ξεκινά από την πτέρνα, εκτείνεται προς τα δάχτυλα και υποστηρίζει την ποδική καμάρα. Έτσι, λειτουργεί όπως η τεντωμένη χορδή του τόξου που το κρατάει λυγισμένο.
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι μια εμμένουσα, επώδυνη, φλεγμονώδης κατάσταση του πέλματος που εμφανίζεται με τη μορφή πόνου κατά τη βάδιση. Τη συναντάμε πολλές φορές με τον όρο «άκανθα πτέρνας» επειδή συνήθως στις ακτινογραφίες ανευρίσκεται μια οστική προβολή της πτέρνας, ο όρος αυτός όμως είναι εσφαλμένος και αναφέρεται σε άλλη πάθηση.
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα κατατάσσεται στα σύνδρομα υπέρχρησης, αν και στην αιτιολογία της πάθησης μπορεί να συμμετέχουν ανατομικοί ή και εξωτερικοί παράγοντες (π.χ. υποδήματα). Πρόκειται για μια συνηθισμένη πάθηση, καθώς υπολογίζεται πως το 10% περίπου του πληθυσμού θα εμφανίσει τουλάχιστον μια φορά κατά την διάρκεια της ζωής του συμπτωματολογία πελματιαίας απονευρωσίτιδας. Η έντασή της στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ήπια χωρίς να επηρεάζει το πρότυπο βάδισης, πράγμα που συμβαίνει όταν τα συμπτώματα είναι πολύ έντονα.
Μεταταρσαλγία – Πτώση μεταταρσίων
Η μεταταρσαλγία – πτώση μεταταρσίων είναι μια κατάσταση που προκαλεί άλγος στο πέλμα και δυσχεραίνει τη βάδιση. Δεν είναι πάθηση, αλλά σύμπτωμα το οποίο εμφανίζεται κυρίως το πρωί, και μπορεί να επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η συνήθης έκφραση των ασθενών με μεταταρσαλγία όταν προσπαθούν να περιγράψουν τον πόνο τους είναι «σαν πατάω πάνω σε ένα βότσαλο».
Ποια είναι τα αίτια της μεταταρσαλγίας;
Τα αίτια της μεταταρσαλγίας μπορεί να είναι:
⦁ Μηχανικά αίτια μεταταρσαλγίας, όπως βλαισός μεγάλος δάκτυλος, δυσαναλογία μεταταρσίων (μακρύ 2ο μετατάρσιο).
⦁ Ανατομικά αίτια μεταταρσαλγίας, όπως βραχύς αχίλλειος τένοντας, κοιλοποδία (αυξημένη ποδική καμάρα).
⦁ Μεταταρσαλγία συνοδευόμενη από αρθρίτιδα, όπως Hallux rigidus (δύσκαμπτος μεγάλος δάκτυλος), εκφυλιστικές αρθρίτιδες άλλων δακτύλων, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ουρική αρθρίτιδα
⦁ Μεταταρσαλγία νευρικής αιτιολογίας, που οφείλεται σε ανάπτυξη νευρινώματος Morton (εμφανίζεται στα δακτυλικά αισθητικά νεύρα του πέλματος από χρόνια πίεση και οδηγεί σε ενοχλητικά συμπτώματα κατά τη βάδιση)
⦁ Ιδιοπαθής μεταταρσαλγία, όπου απουσιάζει ξεκάθαρο αίτιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ενοχοποιείται η χρόνια καταπόνηση, όπως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων, χρήση καθημερινά ακατάλληλων σκληρών υποδημάτων, χρήση ψηλοτάκουνων υποδημάτων από γυναίκες.
⦁ Ηλικία: όσο αυξάνεται η ηλικία, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα μεταταρσαλγίας. Το υποδόριο λίπος ατροφεί, με συνέπεια να είναι εντονότερη η πίεση του δέρματος από τις κεφαλές των μεταταρσίων.
⦁ Παχυσαρκία, αυξημένο σωματικό βάρος.
⦁ Κάταγμα κοπώσεως (σύνδρομο υπέρχρησης)
⦁ Παλαιότερος τραυματισμός με είσοδο και παραμονή ξένου σώματος που προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση και πόνο.
⦁ Η μεταταρσαλγία εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες
Πλατυποδία
Η πλατυποδία είναι μια ανατομική παρέκκλιση του πέλματος, κατά την οποία η πελματιαία απονεύρωση δεν έχει επαρκή τάση ή έχει αυξημένο μήκος, με αποτέλεσμα η καμάρα του άκρου ποδιού να είναι χαμηλότερη από το φυσιολογικό και πεπλατυσμένη. Όταν μαζί με την πλατυποδία συνυπάρχει και παρεκτόπιση της πτέρνας προς τα έξω, τότε μιλάμε για βλαισοπλατυποδία.
Η αποκατάσταση της πλατυποδίας εξαρτάται από την κλινική εικόνα που παρουσιάζει και τον βαθμό του λειτουργικού ελλείμματος που μπορεί να προκαλεί.
Η ασυμπτωματική πλατυποδία δεν χρειάζεται θεραπεία και δεν υπάρχει λόγος για περιορισμό δραστηριοτήτων. Η συμπτωματική πλατυποδία πρέπει να θεραπεύεται συντηρητικά, με επιλογή κατάλληλων υποδημάτων, με ορθωτικά μέσα της ποδικής καμάρας και με ασκήσεις ενδυνάμωσης των αυτόχθονων μυών της ποδοκνημικής άρθρωσης, ενώ πάντα ωφελεί η απώλεια βάρους.
Η συμπτωματική άκαμπτη πλατυποδία αν οφείλεται σε συνοστέωση οστών του ταρσού (πτερνο-σκαφοειδής) στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.
Νευραπραξία – Πάρεση
Νευραπραξία ή πάρεση σημαίνει ότι έχει διακοπεί προσωρινά η λειτουργία ενός νεύρου. Στην περιοχή που νευρώνεται από το νεύρο αυτό διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία των μυών (κινητικότητα), αλλά και η αίσθηση της αφής (αισθητικότητα).
Στόχος της φυσικοθεραπείας είναι να άρουμε την αιτία που έχει προκαλέσει την εκάστοτε νευραπραξία, και να αποκαταστήσουμε την σωστή λειτουργία στην κίνηση και την αίσθηση της περιοχής αναφοράς.
Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (Α.Ε.Ε.)
Το γνωστό σε όλους μας “εγκεφαλικό”, το οποίο έχει να κάνει με ελλιπή αιμάτωση μιας περιοχής του εγκεφάλου. Η πιο αδρή ταξινόμηση των Α.Ε.Ε είναι σε ισχαιμικά, ή αιμορραγικά. Στα ισχαιμικά Α.Ε.Ε η ελλιπής αιμάτωση οφείλεται σε απόφραξη αγγείου, ενώ στα αιμορραγικά Α.Ε.Ε σε ρήξη κάποιου αγγείου με ύπαρξη αιμορραγίας.
Η θέση της φυσικοθεραπείας σε ένα Α.Ε.Ε. είναι σίγουρα αφού οι γιατροί βεβαιώσουν ότι η αιμάτωση έχει σταθεροποιηθεί (είτε έχει αποκατασταθεί η αιμάτωση στην περιοχή που προσβλήθηκε, είτε όχι). Τα ελλείμματα που μπορεί να αφήσει ένα Α.Ε.Ε. ποικίλουν και σε είδος και σε ένταση, αναλόγως της περιοχής που προσβάλλεται. Ο κύριος στόχος της φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης μετά από Α.Ε.Ε. είναι η κατά το δυνατόν ασφαλής και ανεξάρτητη μετακίνηση.
Πολλαπλή Σκλήρυνση (Σκλήρυνση κατά πλάκας)
Η πολλαπλή σκλήρυνση (παλαιότερα: σκλήρυνση κατά πλάκας) είναι ένα νόσημα που σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες κατατάσσεται στα αυτοάνοσα.
Η παθοφυσιολογία της νόσου είναι ιδιαίτερη και εκτενής με πρωταγωνιστή την μυελίνη, το «μονωτικό» κάλυμμα των νεύρων, η οποία καταστρέφεται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του ασθενή.
Η φυσικοθεραπεία επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στην διαχείριση των συμπτωμάτων, και διαφέρει αναλόγως με το αν η νόσος εξελίσσεται κατά ώσεις ή με συνεχή πορεία.
Ασκήσεις ενδυνάμωσης, διατάσεις, ασκήσεις διαχείρισης στρες και πόνου, τεχνικές χαλάρωσης, και άλλα πολλά, είναι αυτά που περιλαμβάνονται σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που έχει να κάνει με τη διαχείριση μιας νόσου που έχει χρόνιο χαρακτήρα.
Parkinson
Η νόσος του Parkinson, οφείλεται στην έλλειψη ντοπαμίνης στην νευρική σύναψη με αποτέλεσμα την κακή μεταβίβαση των ηλεκτρικών ερεθισμάτων από την κατάληξη του ενός νεύρου, στην αρχή του επόμενου.
Το αποτέλεσμα είναι νευρολογικά συμπτώματα, όπως ο τρόμος (τρέμουλο), η βραδύτητα στις κινήσεις, η μυϊκή δυσκαμψία, η απώλεια των αυτόματων κινήσεων (ανοιγοκλείσιμο των ματιών, χαμόγελο, μορφασμοί κλπ.) και η δυσκολία στην ομιλία.
Παράλληλα με την φαρμακευτική αγωγή που επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου, η φυσικοθεραπεία εξοπλίζει τον πάσχοντα με γνώσεις και τεχνικές που είναι εξαιρετικά χρήσιμες στην διαχείριση των ανωτέρω συμπτωμάτων, αλλά και στην διατήρηση μιας κατά το δυνατόν εύκολης και ανεξάρτητης καθημερινής ζωής.
Εγκεφαλική παράλυση
Η εγκεφαλική παράλυση δεν είναι νόσος αλλά ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων.
Αποτελεί έναν όρο ‘ομπρέλα’, ο οποίος καλύπτει μία ομάδα μόνιμων, αλλά όχι αμετάβλητων, διαταραχών ανάπτυξης της στάσης και της κίνησης του ατόμου.
Οι διαταραχές αυτές προκαλούνται από βλάβες που συμβαίνουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (προγεννητικά), είτε τη στιγμή του τοκετού (περιγεννητικά), ή κατά τη βρεφική ηλικία (μεταγεννητικά).
Η συμπτωματολογία της εγκεφαλικής παράλυσης ποικίλει αναλόγως της περιοχής του Κ.Ν.Σ. που έχει πληγεί. Ο στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η διαχείριση των κινητικών διαταραχών που έχουν προκληθεί από την εγκεφαλική παράλυση και η, κατά το δυνατόν, ανεξαρτητοποίηση του ατόμου στις καθημερινές δραστηριότητες.
Σπονδυλική στήλη
Η σπονδυλική στήλη είναι ένα λειτουργικό σύστημα του σώματος με σύνθετη μηχανική κίνησης. Αν αλλοιωθεί η ποιότητα, ή το εύρος της κίνησης σε κάποιο σπονδυλικό επίπεδο, διαταράσσεται η αρμονία του υπόλοιπου συστήματος με αποτέλεσμα να προκαλούνται δευτερογενείς βλάβες.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη λύνουν πολύ σημαντικά προβλήματα που, τις περισσότερες φορές, δεν λύνονται με άλλο τρόπο, όμως δυστυχώς, διαταράσσουν τη μηχανική αρμονία της σπονδυλικής στήλης.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται η θέση της Φυσικοθεραπείας στην αποκατάσταση μετά από χειρουργεία στη σπονδυλική στήλη. στην επαναφορά και τη διατήρηση αυτής της αρμονίας.
Ενδεικτικά, κάποιες από τις επεμβάσεις που χρήζουν φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης μετεγχειρητικά είναι οι εξής:
⦁ Δισκοπλαστική με Disco-Gel
⦁ Μικροδισκεκτομή
⦁ Πεταλεκτομή – Αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα
⦁ Πεταλοπλαστική
⦁ Αρθροπλαστική μεσοσπονδύλιου δίσκου
⦁ Σπονδυλοδεσία
⦁ Λοιπές χειρουργικές επεμβάσεις σπονδυλικής στήλης
Κατάγματα (“Σπάσιμο” οστού)
Στην πλειονότητά τους, τα κατάγματα (ιδίως κατάγματα με μεγάλο βαθμό παρεκτόπισης) χρειάζονται χειρουργική αποκατάσταση.
Μετά την σωστή αντιμετώπιση ενός κατάγματος, είτε χειρουργικά είτε συντηρητικά, πολύ συχνά εγκαθίστανται δευτερογενείς επιπλοκές στην περιοχή του κατάγματος, που μπορεί να είναι από μία απλή δυσκαμψία, μέχρι μία Αντανακλαστική Συμπαθητική Δυστροφία Sudeck (RSDS).
Οι επιπλοκές αυτές είναι, κατά 91%, πιθανό να αποφευχθούν ακολουθώντας φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση κατά τη διάρκεια επούλωσης του κατάγματος.
Συρραφή νεύρου
Η χειρουργική συρραφή ενός τραυματισμένου νεύρου είναι μία πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη επέμβαση.
Αφού ο νευροχειρουργός ολοκληρώσει το έργο του, στη συνέχεια αναλαμβάνει τα ηνία η φυσικοθεραπεία ενεργοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερο το συρραφθέν νεύρο τόσο με εξωγενείς μεθόδους (Ηλεκτροθεραπεία), όσο και με ενδογενείς τεχνικές (ίδια ενεργοποίηση μέσω βιοανατροφοδότησης).
Η ανάκτηση της λειτουργικότητας σε ένα συρραφθέν νεύρο είναι θεαματική όταν γίνεται φυσικοθεραπεία, σε σχέση με ένα νεύρο που αφήνεται να επουλωθεί από μόνο του μετά τη συρραφή.
Συρραφή τένοντα
Η χειρουργική συρραφή τένοντα, παρότι είναι πιο εύκολη υπόθεση από τη συρραφή νεύρου, έχει και αυτή τη δυσκολία της στην αποκατάσταση. Δεν έχει τόση σημασία για ποιον τένοντα μιλάμε. Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά την ιδιαιτερότητα του κάθε τένοντα, αλλά το θεραπευτικό πλάνο επηρεάζεται κάθε φορά και από το είδος του τραυματισμού αλλά και της τεχνικής συρραφής που χρησιμοποιείται στην επέμβαση.
Ο φυσικοθεραπευτής σας, σε συνεργασία με τον χειρουργό ιατρό, γνωρίζει ακριβώς το βαθμό του φορτίου στο οποίο θα πρέπει να υποβάλλει τον τένοντά σας. Έτσι θα αποφευχθεί οποιαδήποτε ανεπιθύμητη υποτροπή, ενώ ταυτόχρονα ο χειρουργημένος τένοντας θα επουλωθεί με τον βέλτιστο τρόπο μέσω της φόρτισης αυτής.
Συνδεσμοπλαστική γόνατος με αρθροσκόπηση (αποκατάσταση χιαστών συνδέσμων, μηνίσων, καθεκτικών και πλάγιων συνδέσμων κ.α.)
Αρθροπλαστική γόνατος – ισχίου – ώμου – αγκώνα
Η αρθροπλαστική επέμβαση σε οποιαδήποτε από τις ανωτέρω αρθρώσεις, αποκαθιστά πλήρως τους πόνους και τα συμπτώματα που προκαλούνται από την εκφύλιση των αρθρικών δομών.
Το σώμα μας όμως, χρειάζεται ένα διάστημα προσαρμογής στο νέο αρθρικό περιβάλλον που δημιουργείται, στα ξένα σώματα που τοποθετούνται και στις αλλαγές που προκαλούνται στην μηχανική της εκάστοτε άρθρωσης.
Η φυσικοθεραπεία θα σας βοηθήσει να αξιοποιήσετε αυτό το μεταβατικό στάδιο με τρόπο τέτοιο, ώστε οι προσαρμογές αυτές να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες και σύντομες γίνεται. Επίσης, μέσω της φυσικοθεραπείας θα επωφεληθείτε 100% από την επέμβασή σας και θα είστε σίγουροι ότι δε θα υπάρξουν επιπλοκές ή υποτροπές κατά τη διάρκεια αποθεραπείας από την επέμβασή σας.
Οστεοπόρωση
Η οστεοπόρωση είναι μια χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και της ποιότητάς τους (της αρχιτεκτονικής τους) με συνέπεια, με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος κατάγματος ακόμα και χωρίς τραυματισμό (αυτόματο κάταγμα) καθώς μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητα των οστών. Η διαχείριση της νόσου είναι πολύπλευρη και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, κατάλληλη διατροφή, προσαρμογή σε συγκεκριμένες συνήθειες της καθημερινότητας και στοχευμένη άσκηση.
Εμείς, από φυσικοθεραπευτικής πλευράς, μπορούμε να σας βοηθήσουμε με ένα εξειδικευμένο ασκησιολόγιο που θα βοηθήσει τα οστά σας να αναπλαστούν και να δυναμώσουν, χωρίς τον κίνδυνο του κατάγματος. Επίσης, η προσαρμογή των κινητικών συνηθειών στην καθημερινότητά σας είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να σας κατευθύνουμε και να σας συμβουλεύσουμε, έτσι ώστε να διαχειριστείτε ενεργά και αποτελεσματικά αυτή τη “σιωπηλή” νόσο.
Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια
“Η ΧΑΠ είναι ένα σύνολο παθήσεων που περιλαμβάνουν τη χρόνια βρογχίτιδα και το εμφύσημα.
Η χρόνια βρογχίτιδα (φλεγμονή και στένωση των αεραγωγών) εμποδίζει τους πνεύμονες να αδειάζουν φυσιολογικά όταν εκπνέετε. Χρειάζεται να κάνετε μεγαλύτερη προσπάθεια για να αναπνεύσετε, γεγονός το οποίο μπορεί να σας δημιουργεί την αίσθηση της δύσπνοιας.
Το εμφύσημα (βλάβη στη δομή των πνευμόνων) συμβαίνει στις περιοχές ανταλλαγής αερίων, γνωστές ως πνευμονικές κυψελίδες. Τα τοιχώματα των κυψελίδων γίνονται λιγότερο ελαστικά με αποτέλεσμα να είναι πιο δύσκολο να αδειάσει ο αέρας από τους πνεύμονες. Συμπτώματα, όπως η δύσπνοια, ο βήχας και η κόπωση (αίσθηση πραγματικής κούρασης), σταδιακά επιδεινώνονται και μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να νιώσετε καλύτερα” (ELF / ΕΙΠ).
Η μάχη ενάντια στην ΧΑΠ μπορεί σίγουρα να υποστηριχθεί με κάποιου είδους αγωγή από τον γιατρό σας εάν αυτό κριθεί απαραίτητο, τα βασικά σας όπλα όμως ενάντια στην νόσο είναι οι καθημερινές σας συνήθειες, όπως η διακοπή του καπνίσματος, η άσκηση/αναπνοή, και η σωστή διατροφή.
Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι εξαιρετικά σημαντικός στο κομμάτι της άσκησης και της αναπνοής. Μαζί θα μάθουμε τι σημαίνει άσκηση που στοχεύει στην διαχείριση της ΧΑΠ, πώς αναπνέω σωστά, πώς πρέπει να προσαρμόσω τις καθημερινές μου δραστηριότητες προς όφελός μου. Η αλλαγή μετά από τις φυσικοθεραπευτικές συνεδρίες είναι θεαματική.
Ακόμα, μπορούμε να σας υποστηρίξουμε στην προσπάθειά σας να κόψετε το κάπνισμα, με τον συνδυασμό του βελονισμού και της συμπεριφοριστικής – γνωσιακής καθοδήγησης.
Μην αφήνετε την ΧΑΠ να χαλάει την ποιότητα ζωής σας όταν μπορείτε να πάρετε στα χέρια σας τα ηνία της καθημερινότητάς σας.
Κεφαλαλγία τάσεως
Είναι η συχνότερη μορφή πονοκεφάλου και γίνεται αισθητός ως ένας διάχυτος, ήπιας έως μέτριας έντασης πονοκέφαλος. Η συνήθης περιγραφή του είναι “σαν ένα σφιχτό περιμετώπιο γύρω από το κεφάλι”.
Παλαιότερα θεωρείτο ότι η τάση των μυών της κεφαλής, του προσώπου και της βάσης του κρανίου ευθυνόταν για τον πονοκέφαλο αυτό. Στις σύγχρονες μελέτες αυτό δεν αποδεικνύεται, γι’ αυτό και αυτός ο τύπος πονοκεφάλου έχει πλέον ονομαστεί “κεφαλαλγία τύπου τάσης”, με κύρια αιτία την μείωση της συγκέντρωσης κάποιων ουσιών στο αίμα που σχετίζονται με την λειτουργία των νευρικών κυττάρων, όπως η σεροτονίνη και οι ενδορφίνες.
Οι πλέον γνωστοί παράγοντες πυροδότησης της εμφάνισης κεφαλαλγίας τάσης είναι: το stress, η κατάθλιψη, η κακή στάση του σώματος, όπως πχ όταν κάποιος εργάζεται για πολλές ώρες με σκυμμένο το κεφάλι, και οι διαταραχές του ύπνου.
Η φυσικοθεραπεία θα σας βοηθήσει πρωτίστως να διορθώσετε τις κινητικές σας συνήθειες, όπως η κακή στάση σώματος, η λανθασμένη θέση εργασίας, η κακή χρήση του σώματος στις καθημερινές δραστηριότητες και άλλα. Ακόμα, θα σας βοηθήσει να ανακουφιστείτε από τον πονοκέφαλο και τα υπόλοιπα συμπτώματα, ενώ ταυτόχρονα θα σας δώσει τόσο την ευκαιρία, όσο και την καθοδήγηση να διαχειριστείτε το στρες της καθημερινότητας.
Ακρωτηριασμοί – Mirror Therapy
Λεμφοίδημα (Ιδιοπαθές και Μετεγχειρητικό)
